نظام های کیفیتی

مجموعه استانداردهای ایزو 9001 بدین منظور تدوین شده اند تا سازمان ها را از هر نوع و در هر اندازه ای که باشند در استقرار و اجرای مؤثر سیستم های مدیریت کیفیت یاری دهند. اجرای الزامات سیستم مدیریت کیفیت در هر سازمانی، توانایی آن را در ارائه محصولات و خدماتی که دلخواه مشتری باشد، برآورد می کند و هدف از استقرار این سیستم، افزایش رضایت مشتریان است. بدهیی است که برای راهبری و اداره موفق یک سازمان باید آن را به گونه ای نظام مند و شفاف هدایت و کنترل کرد. این موفقیت می تواند در پرتواستقرارو برقرار نگهداشتن سیستم مدیریتی باشد که برای بهبود پیوسته سازمان طراحی شده است و در عین حال به نیازهای مشتریان درون سازمانی و برون سازمانی توجه می کند. برای استقرار سیستم مدیریت کیفیت بر اساس استاندارد های ایزو 9001 باید وضعیت موجود، نقاط ضعف، نقاط قوت و تطابق سازمانی را شناسایی و با این استانداردهامقایسه کرد. ممکن است سازمان ها به این نتیجه برسند که بسیاری از نیازمندی های موجود در استانداردهای ایزو 9001 را در حال حاضر رعایت می کنند، ولی چگونگی آنها ثبت نشده است. ایزو 2000 ـ 9001 تأکید می کند که یک سازمان به تعیین، اجرا، مدیریت، بهبود مستمر و اثر بخشی فرایندهاییی که در سیستم مدیریت کیفیت مورد نیاز است، اهمیت می دهد و تأثیر متقابل این فرایندها را به منظور به دست اوردن اهداف سازمان مدیریت می کند.

استقرار سیستم مدیریت کیفیت دارای مراحل هشت گانه ای است که به شرح ذیل می­باشند:

1. مشتری محوری: سازمان ها به مشتریان خود وابسته هستند و باید نیازهای حال و آینده آنها را درک کنند، خواسته های آنها را برآورده سازند و تلاشی فراتر از انتظارات مشتریان انجام دهند.
2. راهبری: راهبران وظیفه وحدت بخشیدن به مقصد و تعیین جهت گیری سازمان را بر عهده دارند. آنان باید محیط سازمان را به گونه ای پدید آورند و برقرار نگه دارند تا افراد بتوانند در دستیابی به اهداف سازمان به طور کامل شرکت کنند.
3. حضور همه افراد: افراد در هر سطحی که باشند پیکره سازمان هستند و حضور کامل آنها موجب می شود تا از توانایی های آنها در جهت منافع سازمان استفاده شود.
4. رویکرد فرایندی: نتیجه مطلوب هنگامی کاراتر می شود که فعالیت ها و منابع مرتبط با آنها به صورت یک فرایند مدیریت شوند.
5. رویکرد سیستمی در مدیریت: شناسایی، درک و مدیریت فرایندهای مرتبط به هم به عنوان یک سیستم، به اثربخشی و کارایی سازمان در دستیابی به اهداف کمک می کند.
6. بهبود مداوم: بهبود مداوم در عملکرد کلی سازمان باید یک هدف دائمی باشد.
7. رویکرد واقع بینانه در تصمیم گیری: تصمیم های موثر بر تحلیل داده ها و اطلاعات مبتنی است.
8. روابط سود بخش متقابل با تامین کننده: هر سازمان و تامین کنندگان آن به هم وابسته اند و رابطه سودبخش متقابل بین آنها موجب افزایش توانایی هر دو در ایجاد ارزش می شود.